Ton, oud-vrijwilliger uit Nieuwegein

Ton was vrijwilliger eerste opvang in de buitendienst. Samen met collega John was hij aanwezig bij de oplevering van woningen aan vluchtelingen. Vanaf zo’n oplevering wordt de nieuwe bewoner ondersteund met het opknappen en de inrichting van de woning.

Verschillende culturen, verschillende mensen, verrassende situaties. De buitendienst heeft er zijn handen vol aan en maakt heel wat onverwachte situaties mee.

Ton heeft verslag gedaan van alle belevenissen. Uit deze verslagen zijn onderstaande stukjes verzameld.

De situaties zijn echt gebeurd, de namen zijn gefingeerd.

Vloerbedekking

Er moet vloerbedekking worden gelegd en alles moet gekocht behalve een fornuis, dat staat er. Said is een jongen van 18 jaar. Heeft in de AMA-campus gezeten en zit sinds 2 maanden in azc Den Helder. In de AMA-campus is hij dag en nacht begeleid en nu moet hij het zelf gaan doen.

Bij het goede huisnummer tref ik de Somalische jongen aan. Hij praat zo zacht dat hij moeilijk te verstaan is. Met gebrekkig Nederlands en Engels krijg ik er een beetje lijn in. We besluiten naar Carpetland te gaan. Ik heb de boel al opgemeten. De wat oudere werknemer bij Carpetland herkent me omdat ik er met John al een paar keer langs geweest ben. We kopen voor het gehele oppervlak een wat beter soort vinyl. Said slaapt ergens in Utrecht bij kennissen. Vóór Carpetland neemt hij de tram, en ik ga richting Nieuwegein.

Ik weet niets van de achtergrond van deze jongen. Hij is een groot vraagteken voor me. We converseren het meest in het Engels. Hij praat heel zachtjes.

Latex voor beginners

Ergens rond een uur of 1 kom ik aan. Met een bezem is hij de spinneraggen aan het verwijderen langs het plafond. Ik kan bepaald niet zeggen dat hij me de oren van de kop kletst. Tijd voor actie!

We gaan als eerste naar het Muntplein. Ik laat hem zien waar Lidl zit en vervolgens kopen we bij het visstalletje een portie kibbeling. Ik trakteer, het gaat er vlot in.

Op naar C1000, daar kopen we een fles Ajax, een fles huismerk afwasmiddel, een fles Cif, een fles C1000-cola, plastic bekers en wat schuursponsjes. Ik graai, hij betaalt (geen commentaar). Op naar de buurman: Blokker. Daar kopen we een wc-borstel, een vuilnisbak, een mopset en een wc-rolhouder. Wederom: ik graai en hij betaalt (zonder commentaar). Op naar Karwei. Daar kopen we 15 liter latex wit, een rollerset, voordeurmat, kwast, schildersplakband en een bezemsteel: ik ondervind geen weerstand. Ik doe een test en vraag hem waarvoor ik de bezemsteel gekocht heb. Nou… dat heeft hij dus goed gesnapt: om de latexroller te verlengen dus. We gaan verder naar de kringloopwinkel.

16.30 uur. Ik plof in m'n stoel en Said belt. Ik weet totaal niet waar hij het over heeft. Zijn zachte stem, de echo in zijn lege woning maken dat ik er geen snars van begrijp. Ik besluit nog effe langs te gaan. Hij staat in z'n onderbroek op het aanrecht met een witroller in z'n handen. Inwendig klap ik dubbel. Jammer, geen foto! 18.15 uur ben ik weer thuis.

Uniform

Ergens tussen 11.00 uur en 14.00 uur komt Carpetland het bestelde vinyl leggen. Afwachten en de tijd nuttig besteden. Het witten was hem slecht vergaan en ik vertel hem dat hij het overnieuw moet doen, hij is het er wel mee eens. Ter voorkoming van dat hij weer in z'n onderbroek aan het werk gaat, knip ik van een paar vuilniszakken een prachtig uniform. We lachen ons rot en ik maak met mijn mobieltje nog een foto.

Ik heb nog geen negatieve ervaringen opgedaan aangaande zijn karakter. Wel is zijn Engels en Nederlands erg slecht, en heeft hij de neiging om het voorste gedeelte van de dag als onbruikbaar te beschouwen.

Waspoeder

Ik ben er om 09.15 uur. Hij heeft de eerste nacht in z'n huis goed doorstaan. We trekken het beddengoed een beetje recht en drinken koffie. Op de achtergrond hoor ik dat de nieuwe wasmachine flink aan het werk is. Ik denk op dat moment ‘zie je wel hij pakt het aardig op’. We bespreken wat we nog nodig hebben en wat er nog gedaan moet worden. Ik maak een lijst: [….]

De wasmachine lijkt klaar te zijn en ik neem een kijkje in de badkamer en, inderdaad. Maar… ik zie nergens een pak waspoeder, dus ik vraag ernaar. WASPOEDER??? Hoe zo?? “Jaha”, zeg ik, “kijk eens, hier linksboven zit een laatje en daar mot dat in”. Ow...? Dus aan ons lijstje een pak waspoeder toegevoegd (lachen).

Rondje van de zaak

John en ik bezoeken Said. Hij weet met veel moeite uit te leggen dat hij morgen naar school moet maar geen geld meer heeft voor de busreis, met andere woorden, hij is blut […]

Ik laat John ook nog even z'n slaapkamer zien: bed netjes opgemaakt, Said is er zelf trots op. We gaan verder. Als we net op weg zijn belt Said me. Zoals altijd snap ik er geen snars van, piep-piep, waar heeft hij het over? Rondje van de zaak, we draaien meteen weer de Schansen in en staan weldra voor zijn huis; John heeft zijn agenda laten liggen en hij staat er al mee te wapperen!