De maan

Ik houd van het licht van de maan. De maan 
die we in Nederland zien, is dezelfde maan als 
mijn vrienden en familie in Syrië en andere landen zien.

Mijn tante, oom en oma zijn in Jordanië
en in de avond kijken ze vanaf daar naar de maan.
Twee van mijn broers wonen in Duitsland
en zien de maan daar.

En ik, mijn vader, moeder en zus
kijken omhoog in Nederland.

Tala Mahaini (15 jaar)

Dit gedicht van Tala uit Nieuwegein stond aan de basis voor ons nieuwe logo. Twaalf eerstejaars studenten van mbo Nimeto in Utrecht hebben zich laten inspireren door dit gedicht bij het ontwikkelen van een nieuwe huisstijl voor Steunpunt Vluchtelingen Nieuwegein als onderdeel van een leeropdracht voor school. Na veel wikken en wegen omdat de kwaliteit van bijna alle ontwerpen hoog was, hebben we uiteindelijk gekozen voor het ontwerp van studente Brandi Felten. Hieronder vertelt Brandi hoe zij tot het logo is gekomen:

“Bij de briefing werd er verteld over een meisje ,die een foto wedstrijd had gewonnen. Bij de foto stond een tekst waarin ze vertelde dat ook al zijn we als familie elkaar uit het oog verloren, we zien altijd dezelfde maan. Dat vond ik een hele mooie tekst en op dat idee ben ik verder gegaan.”

De fotowedstrijd waar Brandi naar verwijst is “Kijk mij eens: Gevluchte kinderen in Nederland”, een fotoboek van UNICEF. Hierin staan meer aangrijpende verhalen van kinderen en jongeren in AZCs.

Grafisch ontwerper Onno van Geuns (oud-vrijwilliger bij Steunpunt Vluchtelingen Nieuwegein) heeft het ontwerp van Brandi als basis gebruikt, verder uitgewerkt en aangepast voor daadwerkelijk gebruik.